W pokerze znajdziemy długą listę skomplikowanych strategii, ale nie spotkamy dwóch tak samo grających zawodników. Bez problemu wytypujemy jednak cztery podstawowe style gry, które przy pokerowych stołach spotkać można najczęściej.
W nawiązaniu do zdania we wstępie, choć nie znajdziemy dwóch tak samo grających zawodników, bez problemu uda się wytypować pokerzystów, którzy prezentują zupełnie inny styl gry, a w długiej perspektywie obydwaj są graczami wygrywającymi. Czy oznacza to zatem, że nieważne, jakim stylem gramy, ale jeśli robimy to dobrze, to będziemy notować zyski? Nie do końca – niektóre style gry „produkują” graczy wygrywających znacznie częściej niż pozostałe.
Jeśli mielibyśmy pokusić się o generalizację, to wytypowalibyśmy cztery podstawowe style gry, którymi kierują się (częściej lub rzadziej) notujący profit gracze.
- Tight-aggressive (TAG)
- Loose-aggressive (LAG)
- Nit
- Maniac
Styl #1 – Tight-aggressive (TAG)
Jest to styl gry, którym posługuje się znaczna większość graczy wygrywających w dzisiejszych czasach. Owa strategia opiera się na dokładnie tych cechach, które znajdują się w jej nazwie – gramy wąskimi zakresami, a gdy już wchodzimy do rozdania, to rozgrywamy swoje ręce agresywnie. Użytkownicy stylu TAG bardzo skrupulatnie selekcjonują ręce startowe i nie wikłają się w pule z kiepskimi kartami. W ujęciu procentowym rozgrywają oni od 18% do 25% rąk, w zależności od tego, czy grają na krótkim stole czy full ringu.
Gra zawodników TAG po flopie zwykle opiera się na agresji własnej. Wolą oni betować i przebijać, aniżeli czekać i sprawdzać.
Styl #2 – Loose-aggressive (LAG)
Wykresy zysków graczy LAG mają w sobie wiele sprzeczności. Większość zawodników stosujących tę strategię przegrywa pieniądze, jednakże bardzo dobrzy pokerzyści loose-aggressive zarabiają więcej niż TAG-owie. Styl ten wymaga znacznie więcej skilla, dlatego też tylko wybitni zawodnicy mogą upatrywać w tym sposobu na powiększanie swojego bankrolla.
Cechą wspólną styli TAG i LAG jest ewidentna agresja po flopie – zawodnicy ci nie stronią od dobrowolnego wrzucania żetonów do puli, znacznie bardziej wolą uderzać samodzielnie niż pasywnie czekać na zagranie rywali. Najważniejszą różnicę stanowi natomiast sposób doboru rąk przed flopem. Typowy LAG będzie rozgrywał od 23% do 30% rąk (w zależności od liczby graczy przy stole). Jeśli sytuacja będzie tego wymagała, gracz loose-agressive wejdzie do rozdania z kartami, które TAG uznałby za śmietnik.
Styl#3 – Nit
Nit to nikt inny, jak znacznie bardziej zamurowana wersja gracza TAG. Jako że w dzisiejszych czasach gry online od pewnego poziomu stają się coraz trudniejsze, liczba nitów, jakich można spotkać przy stołach, rośnie wprost proporcjonalnie. Czasami są to gracze, którzy próbowali z pewnymi sukcesami grać stylem LAG lub TAG, ale z uwagi na stale rosnący poziom rywali, woleli opowiedzieć się po jeszcze ciaśniejszej stronie, aby nie utracić statusu zwycięzcy.
W większości przypadków nitowie nie są wybitnie utalentowanymi graczami. Często borykają się z problemami natury psychologicznej (strach przed przegraną) i strategicznej (brak zrozumienia sposobu skutecznego poszerzenia zakresów). Owe leaki w strategi doprowadzają do tego, że nitowie murują swoje zakresy, uzupełniając je rozgrywanymi od czasu do czasu marginalnymi układami.
Ta strategia od czasu do czasu pozwala na wygenerowanie niewielkich zysków. Ktoś może powiedzieć, że lepiej być nieutalentowanym, ale wygrywającym nitem niż przegrywającym graczem LAG/TAG. To po części prawda, jednak temat ten rozwiniemy w dalszej części tekstu.
Styl #4 – Maniac
Skoro rozpracowaliśmy ekstremalne stadium gracza TAG, pora na jeszcze bardziej wyrazistą reprezentację stylu LAG. Maniacy charakteryzują się ultra-agresywnym stylem gry, co w znakomitej większości przypadków prowadzi ich do utraty środków. Historia zna jednak wybitne jednostki, które przekuły ten styl w sukces – wymieńmy tu choćby słynnego Isildura1.
Dla postronnego gracza poziom stosowanej przez nich agresji jest wręcz absurdalny. Przewodnim punktem tego stylu jest stałe dążenie do wywierania presji na przeciwnikach za pomocą mocnych betów i przebić (zarówno preflop jak i po flopie), przy użyciu niestandardowych rozmiarów zagrań (np. overbety).
Maniacy rozgrywają zwykle powyżej 30% rąk startowych (dokładny procent ponownie zależy od liczebności przeciwników). Wielu zawodników lubujących się w tym stylu gra nawet z ponad połową układów, jakie utrzymują na starcie rozdania, jednak tendencja jest taka, że im więcej rąk grają, tym rzadziej w dłuższej perspektywie mogą nazwać się graczami wygrywającymi.
Jaki styl gry jest najlepszy?
Po rozpracowaniu czterech najpopularniejszych stylów gry warto zadać sobie pytanie, który z nich można uznać za najlepszy. Podczas gdy każdy z nich może przynieść wygrane i każdy posiada unikalne cechy przeważające na tle innych, logiczną odpowiedzią na tak kategorycznie postawione pytanie będzie styl TAG.
Dlaczego? Ano dlatego, że znaczna większość graczy wygrywających charakteryzuje się właśnie tą strategią, a skoro coś działa, to musi być skuteczne. Choć jak powiedzieliśmy wcześniej, styl LAG może otwierać możliwość większych zysków, jednak nie jest on rekomendowany dla graczy początkujących, bowiem aby był skuteczny, wymaga pewnego poziomu pokerowego wtajemniczenia.
Z drugiej strony można wywnioskować, że skoro bycie nitem wymaga nawet mniej skilla niż granie stylem TAG, to warto pójść w tę stronę. Cóż, mniejszy poziom wymaganych umiejętności znacząco wpływa także na profitowość tej strategii. Jeśli jesteście świadomymi ludźmi, szybko zorientujecie się, że nitowanie nie popycha Was w kierunku lepszego, nie daje bodźca do rozwoju, a co za tym idzie – wręcz uwstecznia.
Jeśli wkroczyliście do świata pokera kuszeni spektakularnymi potyczkami na najwyższe dostępne dla Was kwoty, to prawdopodobnie będziecie chcieli spróbować najbardziej szalonego stylu gry. Zła wiadomość jest taka, że aby korzystać z jego dobrodziejstw, trzeba legitymować się naprawdę wysokimi umiejętnościami, o co przy starcie pokerowej przygody niezwykle trudno.
Zalety i wady poszczególnych stylów gry
Przejdźmy do nieco bardziej skrótowej wersji wszystkiego tego, co napisane zostało do tej pory.
| Styl gry | TAG | LAG | Nit | Maniac |
| Charakterystyka | Wąskie zakresy przed flopem, wysoka agresja po flopie. | Luźne zakresy przed flopem, wysoka agresja po flopie. | Bardzo wąskie zakresy przed flopem, zaangażowanie po flopie tylko z nutsowymi układami. | Ultra-agresywna strategia zarówno przed flopem, jak i po flopie. |
| Zalety | Najlepszy stosunek umiejętności do profitu. | Potencjalnie może przynieść więcej zysków niż TAG. | Najłatwiejsza droga do notowania profitu. | Bardzo trudny styl do rywalizacji. Dla stosujących wybitnie ekscytujący. |
| Wady | Mniej ekscytujący niż LAG. | Wymaga więcej umiejętności niż TAG. | Z czasem nużący. Nie pozwala notować profitów z poziomu strategii TAG i LAG. | Wymaga zdecydowanie największego poziomu umiejętności, aby mógł być profitowy. |
Elastyczność to podstawa
Możemy rozprawiać na temat tego, jaki styl gry jest najbardziej optymalny, jednak warto uświadomić sobie, że nie w tym tkwi klucz do sukcesu. Z uwagi na mnogość czynników, jakie wychodzą na wierzch podczas pokerowej rozgrywki, najlepszym rozwiązaniem – choć i zdecydowanie nie najłatwiejszym – będzie dopasowywanie stylu gry do warunków, w jakich się znajdujecie.
Jak wygląda to w praktyce?
Granie przeciwko nitom – wyjściowo wybierzecie pewnie styl TAG, jednak po chwili okazuje się, że przy stole siedzą praktycznie sami nitowie. W tym towarzystwie strategia tight-aggressive będzie w porządku, jednak nie wygeneruje zbyt dużego winrate. Odpowiednie poluzowanie zakresów preflop i poszukiwanie okazji do kradzieży blindów może okazać się bardzo opłacalne.
Po wprowadzeniu kilku modyfikacji Wasz domyślny styl TAG może przynieść sporo profitów. Z perspektywy obserwatora z innego miejsca przy stole możecie wyglądać na graczy loose czy nawet maniaków – prawda będzie jednak taka, że płynnie poruszacie się między strategiami aby wyexploitować grających zbyt tight rywali.
Granie przeciwko maniakom – szaleńczy styl gry to bardzo wymagający typ przeciwnika. Choć ciężko ich ograć, trzeba pamiętać, że większość tego typu zawodników to gracze przegrywający. Jak zatem poradzić sobie z wyjątkową agresją wykazywaną przez nich zarówno przed, jak i po flopie? Recepta jest prosta – zacieśnienie zakresów i wykorzystywanie agresji przeciwko nim samym.
W przypadku starć z maniakami daremne są próby wchodzenia z nimi w konfrontacje. Znacznie bardziej popłacać będzie cierpliwość i opanowanie – w końcu przecież musicie trafić układ, który ostudzi zapał szalonego przeciwnika. Jeśli odpowiednio zawęzicie zakres rąk startowych, możecie zostać posądzeni o nitowanie – w tym konkretnym przypadku nie będzie w tym absolutnie nic złego.
Granie przeciwko LAG/TAG – najtrudniejszym typem rywali będą bez wątpienia zawodnicy korzystający ze strategii LAG i TAG. W przypadku tych drugich trzeba mieć z tyłu głowy, że bardzo prawdopodobne jest, iż macie do czynienia z graczem wygrywającym. Sposobem przeciwdziałania na zachowania tych pokerzystów będzie robienie odwrotności tego, co robią przeciwnicy, tylko jeszcze lepiej.
O co chodzi? Gracze tight-aggressive w pewnych sytuacjach foldują zbyt często – odpowiedzią na ten fakt może być rozsądne poszerzenie zakresów tam, gdzie to wskazane. Z drugiej strony, możecie wykorzystać agresję LAG-a, wchodząc do rozdań z mniejszą liczbą układów startowych.
Wszystko to to naturalnie tylko ogólne wskazówki. Większość profitu osiąganego przy stołach pochodzi z wyłapywania konkretnych błędów w grze przeciwników. Rywale zbyt często foldują do 3-betów? Zwiększamy agresję przy użyciu tego zagrania. Zbyt częste blefy na riverze? Blef-catchujemy szerzej. I tak dalej, i tak dalej…
Rozpoznawanie słabszych rywali
Aby zwiększyć szanse na pokazanie swoich umiejętności w wyłapywaniu błędów rywali, zbawienna będzie dla Was zdolność rozpoznawania słabszych od siebie rywali.
Gorąco zachęcamy do zapoznania się z całością tekstu, w którym znajdziecie konkretne recepty na to, jak przekuć słabość przeciwników we własny sukces. Poniżej podrzucamy natomiast listę zachowań, która może świadczyć o tym, że macie przy stole fisha:
- Open-limpowanie częstsze niż open-raisowanie
- Brak ponownego dokupowania do 100bb w grach cashowych (zwłaszcza online)
- Niedopracowana selekcja rąk preflop. Widocznie zbyt szerokie lub zbyt wąskie zakresy (nit to również fish!)
- Niespójne linie postflop. Przeczekiwanie silnych układów, zbyt szerokie sprawdzanie, agresywne blefowanie z zerowym equity etc.
- Zaskakujące sizingi. Zbyt wysokie lub zbyt niskie 3-bety przed flopem, wyraźnie niepasujące wysokości c-betów po flopie etc.
- Nadmierna gadatliwość (zwłaszcza online). Dobrzy gracze praktycznie nie używają okienka czatu.
- Niewerbalne oznaki braku doświadczenia w grze na żywo. Niepewne chwytanie żetonów, brak podążania za akcją, string bety, zagrywanie poza kolejnością etc.
Podsumowanie
Kluczowymi zdaniami, jakie w naszej opinii powinniście zapamiętać z tego tekstu, są:
- styl TAG jest rekomendowany dla większości graczy początkujących
- nie powinniście zamykać się w obrębie jednej strategii, a płynnie zmieniać styl w zależności od rodzaju rywali
- luźnych graczy można ograć dzięki zacieśnieniu zakresów i użyciu ich agresji przeciwko nim samym
- wąsko grających przeciwników można ograć kradzieżami puli w rozdaniach, w których zwykle foldują oni zbyt często
- gracze korzystający ze stylu TAG to obecnie najtrudniejsi rywale, nie warto zatem pakować się w zbyt dużą liczbę rozdań przeciwko nim.
Teraz nie pozostaje Wam nic innego, jak dogłębnie przeanalizować najczęściej obieraną przez Was linię i porównać z nabytymi w trakcie lektury tego tekstu informacjami. Mamy nadzieję, że będzie on dla Was przydatny i przełoży się na czerpany z gry profit.
